Dag 8 Page

Hotel: Courtyard by Marriott Highlights: Lake Powell, Monument Valley, Glen Canyon Dam Hoogste temperatuur: 43 graden

Heerlijk. We slapen twee nachten in dit hotel, dus we hoeven 's ochtends niet alles weer in te pakken. Oma Annie is vandaag 80 jaar geworden, dus Michael belt even naar Nederland. Oma gefeliciteerd!

We gaan als eerste even kijken bij Wahweap Bay aan Lake Powell. Dit meer is kunstmatig gevormd door de Glen Canyon Dam, waar we gisteren waren. Ook hier moesten we bij de ingang onze parkenpas laten zien. De parkranger ziet aan mijn rijbewijs dat we uit Nederland komen en laat mij trots zijn medaille van de Nijmeegse vierdaagse zien. We stoppen vervolgens bij een paar uitzichtpunten, waar je Lake Powell goed kan bekijken en uiteraard fotograferen.

Daarna gaan we op pad naar Monument Valley. Dit is een gebied dat bekendstaat om de unieke rotsformaties. De vallei heeft zijn rode kleur te danken aan het in de bodem aanwezige ijzeroxide. Door erosie van de bodem hebben zich zandsteenformaties gevormd die tussen de 100 en 300 meter hoog zijn en namen als East and West Mitten, Totem Pole en Three Sisters dragen. In de vallei en de omliggende woestijn zijn meerdere films (met name westerns) en documentaires opgenomen.

Ook dit park wordt beheerd door Navajo-indianen, dus we moeten hier weer entree betalen (5 dollar pp.). Eenmaal binnen kun je een route rijden, de '17 mile drive'. Dit is echter een hele hobbelige weg. De indianen bieden tours aan, maar je mag de route ook zelf rijden. Wij kiezen voor het laatste. Je komt er inderdaad shaken and stirred weer uit, maar wel gaaf om die rotsen, of buttes, eens in het echt te zien.

(Deze foto is erg groot ik heb deze al veel kleiner gemaakt dan het origineel +30 MB, ps ik hoop dat deze is gelukt ik kan het op me laptopje niet goed zien wat ik heb gedaan en het resultaat...)

We rijden weer terug richting Page en omdat er verder niets op het programma staat besluiten we terug te gaan naar de Glen Canyon Dam om de rondleiding te doen. Dit was erg leuk en de 5 dollar zeker waard. We krijgen toelichting over hoe de de dam is gebouwd, hoe de dam werkt en we mogen even kijken in de stroomcentrale onderin de dam. Overal loopt bewaking mee want ze zijn erg op hun hoede voor terroristische acties. We krijgen van te voren ook regels te zien, o.a. dat je de woorden bom, aanslag en terrorist niet mag noemen. Dit doen ze omdat het meer veel Amerikaanse staten voorziet van water en in de omgeving ca. 1,3 miljoen mensen van stroom, het bijproduct van de dam. Als hier iets gebeurt zou dat dus een ramp zijn. Je mag wel overal foto's van maken, behalve van de bewakers.

We eten 's avonds weer bij hetzelfde restaurant, Michael steak en ik filet mignon. De tank gaat weer vol voor de volgende dag. We hebben nu ruim 1700 mijl gereden; 2736 kilometer.